Της Άντρεας Δαυίδ
Μέλος Δ.Σ ΔΗ.Κ.Φ.Α
Προοδευτικής Ηνωμένου Βασιλείου
Το δικαίωμα στην εργασία είναι πιο πάνω απ’ την κερδοφορία. Ο Αντόνιο Ματσάδο, διάσημος Ισπανός ποιητής της δεκαετίας του 30’ είπε: «τώρα οποιοσδήποτε βλάκας μπερδεύει τις αξίες με την τιμή». Έρευνες της στατιστικής υπηρεσίας έχουν δείξει πως η ανεργία έχει μειωθεί αυτή τη χρονιά, παρόλο που το εργατικό δυναμικό παρέμεινε στα ίδια επίπεδα, συμπεριλαμβανομένου των ατόμων από 15 μέχρι 24 χρονών δηλαδή άτομα τα οποία ή δεν πήγαν για πανεπιστημιακές σπουδές ή άτομα τα οποία ήρθαν από τις σπουδές. Αλλά αλήθεια, στη φράση «μείωση της ανεργίας» είναι μέσα και αυτοί που μένουν στο εξωτερικό και δουλεύουν; Eίναι μέσα και αυτοί που δουλεύουν με μερική απασχόληση; Eίναι μέσα και αυτοί που δουλεύουν για ψίχουλα για τη φροντίδα όχι μόνο του εαυτού τους αλλά και των οικογενειών τους; Σήμερα έγινε και η μισθοδοσία των εργατών μια διαπραγμάτευση, μια διαπραγμάτευση που τσαλαπατά την ανάγκη των ανθρώπων, που θάβει τα όνειρα των νεών.
Ως φοιτήτρια στον τομέα της ψυχολογίας, πιστεύω ότι η μόρφωση είναι το μόνο όπλο το οποίο έχω για να παλέψω για ένα καλύτερο αύριο. Εκείνο που πιστεύω όμως πως μας κρατά πίσω, είναι το γεγονός ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου εξουσιάζει ο φόβος. Ο πανικός ο οποίος δημιουργεί η κυβέρνηση Αναστασιάδη με τη στήριξη του Νικόλα Παπαδόπουλου στη Βουλή, για πιθανότητα χρηματικής πτώσης και ακολούθως απώλειας δουλειάς, όπου αυτός είναι ένας από τους δυνατότερους φόβους. Η πείνα που τρέφεται από το φόβο, ο φόβος από τη σιωπή που ζαλίζει τους δρόμους.
Αυτοί που δουλεύουν φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους και αυτοί που δεν δουλεύουν φοβούνται πως δεν θα βρουν ποτέ δουλειά, γιατί όποιος δεν φοβάται την πείνα φοβάται το φαγητό. Ως νέοι λανθασμένα θα πράτταμε αν ψάχναμε ενόχους για την ανεργία εκεί όπου μπροστά από τα ματιά μας κλέβουν τον συνάνθρωπο μας και εμείς σωπαίνουμε γιατί αν μιλήσουμε τότε δεν θα είχαμε ούτε για τα ψίχουλα να τους ευχαριστήσουμε. Έχουμε διαλέξει αυτή τη σταυροδρόμια για τη δική μας νοητική ανάβαση και δικό μας είναι το χρέος να χρησιμοποιούμε τη μόρφωση για ένα καλύτερο μέλλον. Αν ως φοιτήτρια το πανεπιστήμιο μου είναι η ζωή μου, τότε απαιτώ μια δίκαιη και αξιοπρεπή ζωή.
Στις Προεδρικές εκλογές λοιπόν έχουμε την επιλογή να διαμορφώσουμε το μέλλον το οποίο εμείς επιλέξαμε. Έχουμε την επιλογή να είμαστε μέρος μια αλλαγής της οποίας θα μας ενώσει όλους και αυτό που μας ενώνει είναι το αύριο, ένα αύριο χωρίς διαφθορά, χωρίς πειραματισμούς. Ας πάρουμε μια απόφαση που θα καθορίσει το μέλλον μας, γιατί το μέλλον ανήκει στη νεολαία! Στηρίζουμε Σταύρο Μαλά γιατί όλους μας ενώνει το αύριο.